Heiliger Geist

Dr Hailiggaischt (uff Àltgriachisch ἅγιον πνεῦμα hágion pneûma^[1] odd’r Πνεῦμα τὸ Ἅγιον pneûma tò hágion [ˈpneβma to ˈaʝion], uff Làtiinisch Spiritus Sanctus [ˈspiritus ˈsanktus](info)^[2]) ìsch ìm Krìschtatumm aina vu da dräi Pärsoona vu dr gättliga Dräifàltikait, wia ’s ìm Bekanntniss vu Nicäa un ìm Grooss Glàuiwabekanntniss behàuipta wìrd. Dr Hailiggaischt wìrd àui oft Gaischt vu Gott odd’r ìn näija Ìwwersätzunga Hailiga Gaischtkràft g’nännt. Ìn dr krìschtliga Theologii ìsch dr Hailiggaischt Gott — ’s ìsch kää aigaschtandiga Gotthait odd’r Sübschtànz. Àm Pfìngschta fiira d’ Krìschta s’ Kumma vum Hailiggaischt uff da Àposchtel. Schuu-n-ìm Àlta Täschtàmant hàt m’r vum Gaischt vu Gott g’rädd. Ìnnerhàlb vu dr Dogmààtik wìrd dr Hailiggaischt ìm Rààhma vu dr Pneumàtologii g’schtudiart.

Dr Pàpscht Urbààn VIII. hàt ànna 1628 verbotta, dr Hailiggaischt wia-n-a Mänsch dààrz’schtälla. Dr Benedikt XIV. hàt ànna 1745 fäschtg’lajt, àss dr Hailiggaischt numma-n-àls Düüwa soll dààrg’schtällt waara.^[3]

1. ↑ Dàs ìsch d’ Koiné-Üssschprooch ìm Àltgriachischa vum 4. Joohrhundert.
2. ↑ Dàs ìsch d’ Üssschprooch vum Kìrchalàtiinischa-n-üss Itààlia.
3. ↑ Markus Vinzent: Geist/Heiliger Geist IX. Kunstgeschichtlich. In: Religion in Geschichte und Gegenwart (RGG). 4. Auflage. Band 3, Mohr-Siebeck, Tübingen 2000, Sp. 576–578.